Auditorium Building

Auditorium Building – budynek w Chicago zaprojektowany przez Louisa H. Sullivana i Dankmara Adlera i oddany do użytku w 1889 roku. W XIX wieku budynek był najbardziej znanym na świecie budynkiem w Chicago, stanowił również symbol odbudowy miasta po wielkim pożarze w 1871 roku oraz jego bogactwa, kulturalnych aspiracji i kreatywności^[1]. Ponadto, dzięki swojej 17-piętrowej wieży, budynek był w momencie swojego powstania, najwyższym punktem miasta^[2].

Auditorium Building został zaplanowany przede wszystkim jako stała scena operowa. Utrzymanie tej sceny miały zapewniać mieszczące się w tym samym budynku lokalizacje komercyjne (biura, hotel itp.)^[3]. Budowę rozpoczęto w 1886 roku^[4], natomiast otwarcie budynku nastąpiło 9 grudnia 1889 roku. Uczestniczyli w nim Benjamin Harrison i Levi Morton^[1] a także burmistrz Chicago i gubernator Illinois, śpiewaczka Adelina Patti zaśpiewała Home Sweet Home, zagrano także muzykę Haydna i Händla i zaprezentowano poezję Harriet Monroe^[5].

Ukończony budynek mieścił w sobie scenę z widownią liczącą 4237 osób, a ponadto hotel (liczący 400 pokoi) oraz 136 biur^[1]. Jest masywny, z zewnątrz udekorowany motywami z zakrzywionych linii^[3], na dekorację wnętrza składają się m.in. pokryte roślinnym ornamentem łuki, silnie oświetlone^[6]. Scenę charakteryzuje świetna akustyka^[7].

W 1975 roku został wpisany na listę National Historic Landmark^[4].